Geen goed woord voor beleid Ben Bernanke
Laten we reëel zijn: iedereen heeft de afgelopen jaren gedacht dat Bernanke de aangewezen persoon was om de wereld te redden van een herhaling van De Depressie. Zijn leven lang heeft hij immers deze economische vloek bestudeerd, maar ach: iedere brave monnik is nog geen gelovig christen, hooguit goedgelovig. Het wordt steeds duidelijker dan een boekenkast vol kennis onvoldoende is om problemen op te lossen, hooguit kunnen ze er perfect mee worden beschreven.
Garantie voor W-vormige recessie
Wellicht was het beter geweest als Bernanke ook de recente geschiedenis van de economie had bestudeerd. Die heeft zonneklaar gemaakt dat een bankpresident zich juist niet te veel moet bemoeien met de economie. Grote monetaire ingrepen, als in de jaren tachtig, hebben pijnlijk duidelijk gemaakt dat er dan geen v- maar w-vormige recessie zal ontstaan. Die boodschap heeft hij in de wind geslagen en dat zal iedereen de komende jaren aan den lijve gaan ondervinden – met wat minder steun en meer bankroete banken zouden we dan al weer in een periode van groei hebben gezetten. Maar nee, omwille van de politiek en als gebaar naar Obama is gekozen voor de zachte hand en stinkende wonden.
Blijven pompen
Bernanke’s halsstarrige mening is gisteren weer eens duidelijk geworden: niet kiezen voor het afdwingen van overheidssaneringen, maar voor het voeden van het huidige beleid. Zijn maandelijkse steun van maximaal 10 miljard dollar is een sissende druppel op het Amerikaans overheidstekort van 14.000 miljard en lijkt helemaal niet op steunmaatregelen van de OESO, dat landen tenminste hard laat saneren voordat ze op wat voor manier dan ook worden geholpen.
Het is pappen en nathouden en daarmee aansturen op een w-vormige recessie. Bernanke blijft geld pompen in de economie om deflatie en een zware recessie, zo niet depressie te voorkomen, en daarmee verschilt zijn beleid niet veel van de op hol geslagen kredietmachine van de zakenbanken: u weet wel – die instellingen die zich graag bank noemen, het helemaal niet zijn, en voor de huidige crisis hebben gezorgd. Toch knap dat je na een jarenlange studie nog niet weet dat je als president van een moederbank het voorbeeld moet geven – het goede voorbeeld welteverstaan.
